سقوط
سقوط، رمانی فلسفی به قلم آلبر کامو است که اولینبار در سال 1956 انتشار یافت و آخرین اثر داستانی کاملشدۀ این نویسندۀ فرانسوی به حساب میآید. داستان، در آمستردام میگذرد و دنبالهای از تکگوییهای دراماتیک ژان باپتیست کلامنس، در توصیف زندگیاش برای یک غریبه، آن را شکل داده است. کلامنس به شکلی اعترافگونه، ماجرای موفقیتش به عنوان یک وکیل مدافع ثروتمند و پاریسی مورد احترام همکارانش را تعریف میکند. بحران و در نهایت «سقوط» کلامنس از جلال و جبروت گذشتهاش، به گفتۀ خود او، یادآور رمان سقوط آدم از باغ عدن است. این اثر، بنمایههایی چون بیگناهی، حصر، عدم وجود و حقیقت مورد واکاوی و کنکاش قرار میگیرند. فیلسوف اگزیستانسیالیست، ژان پل سارتر در ستایش این اثر، آن را «احتمالا زیباترین و درکنشدهترین» کتاب کامو توصیف کرده است. سقوط تلاشی است برای توضیح اینکه بشر چگونه قادر است چنین اعمال پلید و زشتی را در جهان مرتکب شود.